μικρό σπίτι στο λιβάδι:): εσύ,εσύ,εσύ:D

γειάάά:3

ναι θα μιλήσω για εσένα...

τι να πω για εσένα?
είσαι τόσα πολλά...μου έχεις αλλάξει την ζωή...έχω γίνει μια άλλη!
τι γίνετε με εσένα?
τι θα κάνω?
είναι κατάσταση αυτή να θέλω να σου πω πως νιώθω και να μην μπορώ?

ναι~ ντ4 με θεωρείς φίλη σου-.-''εγώ όμως όχι..είσαι πολλά περισσότερα και το ξέρεις...

δεν μπορώ να κάνω τίποτα πια...έχεις φύγει.

και αυτό με ενοχλεί...

έφυγες σαν μπαλόνια στο ουρανό..που είσαι χαρούμενη όταν βλέπεις τον μπαμπά σου με το χαμόγελο να σου παραδίδει στα χέρια ένα σχοινί,πλημμυρίζεις χαρά μέχρι που δεν προλαβένεις να το ευχαριστιθείς και σου φέυγει από τα χέρια και αρχίζει να ανεβένει στον ουρανό το κοιτάσ επίμονα μέχρι να χαθεί από τα μάτια σου καθώς κλαίς για τον χαμό του...και μετά ακους την μαμά να λέει μην κλαις θα σου πάρω άλλο...ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΆΛΛΟ.αυτό θέλω...!

κάτι τέτοιο έγινε κ με εσένα.

απλά σε θέλω περισσότερο από οτιδήποτε<3

στην αρχή όλοι με παριγορούσαν...δεν ήταν τίποτα και δεν άξιζε και δεν πηράζει και θα βρεις καλύτερον...και μπλα μπλα μπλα...δεν με καταλάβενε κανείς...

ίσωσ δεν έχουν νιώσει ποτέ κατι τόσο δυνατό...

είναι ένα συνέσθημα που σε πονάει που αντί να σε γεμίζει χαρά σε χτυπάει κάθε μέρα τόσο πιο δυνατά και σε κάνει να πιστέυεις πως σου λέει ''ναι έχω την δύναμη να σε καταστρέψω''